نهادهاي اجتماعي و ديني  

 

فرهنگ مردم جمهوری آذربایجان بنا به موقعیت جغرافیایی و میراث تاریخی، متأثر از فرهنگ‌های مختلف منطقه قفقاز و خاورمیانه از جمله فرهنگ‌های ایرانی، ترکی، روسی و اسلامی است.
برگزاري آداب و رسوم و ارزش‌هاي معنوي ماه محرم در جمهوري آذربايجان پس از فروپاشي شوروي سابق و استقلال اين کشور بار ديگر احيا و مردم هر ساله آيين‌هاي ويژه عزاداري حضرت ابا عبدالله الحسين (ع) را در مساجد و تکاياي اين کشور برگزار مي‌کنند. در گذشته نه چندان دور، برگزاري هرگونه آيين و مراسم ديني و اسلامي به خصوص در ايام ماه محرم در مناطق مسلمان‌نشين شوروي سابق و از جمله جمهوري آذربايجان ممنوع بود.

حکومت کمونيستي شوروي سابق که اعتقادات و ارزش‌هاي اسلامي را خطري براي آرمان‌هاي مارکسيسم مي‌دانست، به شدت با
اين‌گونه مراسم مقابله مي‌کرد. ولي پس از گذشت هفتاد سال و به دنبال فروپاشي شوروي سابق و استقلال جمهوري آذربايجان در سال 1991 ميلادي، بازگشت مردم شيعه اين کشور به ارزش‌هاي اصيل معنوي برگرفته از اسلام فراهم شد. از مجموع هشت ميليون و دويست هزار نفر جمعيت جمهوري آذربايجان، بيش از 93 درصد مسلمان بوده که هفتاد درصد آنها را شيعيان جعفري تشکيل مي‌دهند.
اين موضوع همواره نگراني‌هايي را براي حاکمان شوروي سابق ايجاد کرده بود و آنها براي کاستن از بار مشکلات سياسي خود، به جمع‌آوري کتب اسلامي و حذف مبلغان اسلامي روي آوردند. اغلب روحانيون برجسته جمهوري آذربايجان را در اولين سال‌هاي برقراري رژيم کمونيستي در جمهوري آذربايجان از ميان برداشتند و تعدادي از روحانيون نيز به دنبال تهديدهايي که وجود داشت به ايران، ترکيه و کشورهاي ديگر اسلامي پناهنده شدند.
در زمان حکومت هفتاد ساله‌ي رژيم کمونيستي در جمهوري آذربايجان، تمامي مساجد و مراکز ديني اين کشور خراب و يا تعطيل شدند و در برخي مناطق نيز مساجد به انبارهاي خواربار تبديل شده بودند. هر چند در اين مدت از برگزاري هرگونه مراسم ديني در جمهوري آذربايجان به خصوص در باکو به طور جدي جلوگيري مي‌شد، ولي مردم و به خصوص قشر مسن اين کشور آيين‌هاي ديني خود را به طور پنهاني به جاي مي‌آوردند.
حکومت کمونيستي شوروي سابق هر چند مبارزه قاطع با گسترش ارزش‌هاي ديني در جامعه جمهوري آذربايجان را در راس برنامه‌هاي خود قرار داده بود، ولي مردم مسلمان اين خطه با درس‌آموزي از مکتب اسلام و حماسه اباعبدالله الحسين (ع) آن را سينه به سينه و نسل به نسل منتقل مي‌کردند و به اين خاطر هرگز موفق به جلوگيري کامل از برخي مراسم ديني و به خصوص عزاداري حسيني در ماه محرم نشدند. حتي مردم به صورت خودجوش مراسم‌هاي ويژه تاسوعا و عاشوراي حسيني را در برخي محل‌ها و مناطق انجام مي‌دادند که در اين جريان مورد تهاجم و آزار و اذيت ماموران قرار مي‌گرفتند.

عزاداري حسيني در زمان شوروي سابق در مناطقي از حومه باکو و به خصوص در شهرک متدين نارداران، شهرستان‌هاي مرزي با ايران از جمله لنکران، آستارا، ماسالي، ياردملي، بيله سوار، جليل‌آباد، لريک و نيز در نخجوان هرچند محرمانه ولي با حضور تعداد زياد مردم برگزار مي‌شد.
در آن دوره مردم مراسم‌هاي عزاداري را در منازل خود و با حضور همسايگان از اول ماه محرم تا روز عاشورا برگزار مي‌کردند.

با اعلام استقلال جمهوري آذربايجان و آغاز مجدد فعاليت مساجد، حسينيه‌ها و ديگر مراکز ديني در اين کشور مراسم‌هاي ديني به خصوص عزاداري حسيني به طور گسترده انجام مي‌شود و اين روند نشان داد که به رغم همه تلاش‌ها و اقدامات رژيم کمونيستي، مردم هم‌چنان به دين خود پايبند بوده و آن را در قلب‌هاي خود حفظ کرده‌اند.
در اولين سال‌هاي استقلال جمهوري آذربايجان، مراسم‌هاي عزاداري حسيني و به خصوص روز عاشورا در سطح گسترده‌تري در معابر عمومي اين کشور برگزار مي‌شد که برخي محافل لاييک و وابسته به غرب با ابراز نگراني از اين وضعيت، محدوديت‌هايي را ايجاد و در زمان حاضر مراسم عزاداري در سراسر اين کشور در مساجد و حسينيه‌ها برگزار مي‌شود. حضور گسترده و پرشور جوانان از ويژگي‌هاي اين آيين‌ها است.
اکنون بر خلاف گذشته، به هيچ وجه مراسم جشن عروسي از آغاز ماه محرم تا اربعين حسيني در احترام به امام حسين (ع) و ديگر شهداي کربلا در جمهوري آذربايجان برگزار نمي‌شود. رسانه‌هاي جمهوري آذربايجان به ويژه رسانه‌هاي وابسته به محافل غرب‌گرا هر چند در سال‌هاي اول استقلال، چندان تمايلي به پوشش مراسم عزاداري حسيني نداشتند، ولي اکنون به دليل افزايش روز افزون توجه جامعه به اين رويدادها و ارزش‌هاي معنوي مطالبي را درج مي‌کنند.
عزاداري حسيني به ويژه در روزهاي تاسوعا و عاشورا به طور گسترده در مساجد، تکايا و حسينيه‌هاي جمهوري آذربايجان برگزار مي‌شود. در اين آيين‌ها مردم مسلمانان به ياد حماسه عاشورا سينه‌زني و عزاداري مي‌کنند و مداحان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام در رثاي حضرت امام حسين‌‌(ع) و 72 از ياران باوفايش با قرائت نوحه، شور و شوقي به مراسم‌هاي عزاداري مي‌بخشند.
هر چند در جامعه جمهوري آذربايجان چند سالي است که بحث‌هاي زيادي درباره مشروعيت سينه‌زني و زنجيرزني در مراسم‌هاي عزاداري حسيني ادامه دارد، ولي اغلب معتقدند که اين مراسم بايد به طور شايسته و مطابق با مقام والاي امام حسين (ع) برگزار شود. در اين ارتباط اعضاي اجماع ديني مسجد جمعه شهر باکو چند سالي است که در روز عاشورا بخشي از خون خود را براي بيماران و نيازمندان اهدا مي‌کنند.
اين ابتکار ديني که در روز عاشورا رايج شده، مورد استقبال اداره روحانيت مسلمانان قفقاز جمهوري آذربايجان واقع شده که همه ساله افراد متدين را به پرهيز از خونريزي و زنجيرزني دعوت مي‌کند. وضعيت برخي نهادهاي اجتماعي و فرهنگي جمهوري آذربايجان مانند دانشگاه‌ها، كتاب‌خانه‌ها و موزه‌ها در ادامه گفته شده است.
 


دانشگاه‌ها

مهم‌ترين دانشگاه جمهوري آذربايجان دانشگاه دولتي محمد امين رسول‌زاده واقع در شهر باكو است كه در سال 1919 ميلادي تاسيس شده است. اين دانشگاه پانزده دانشكده از جمله دانشكده‌هاي تاريخ، روزنامه‌نگاري، فلسفه، حقوق، علوم كتاب‌داري، رياضيات و مكانيك، رياضيات كاربردي، فيزيك، شيمي، بيولوژي، زمين‌شناسي، جغرافيا و شرق‌شناسي دارد. تعداد 1،093 استاد و 12،500 دانشجو در اين دانشگاه به تدريس و تحصيل اشتغال دارند. هم اكنون در سراسر اين جمهوري، 23 مركز تحصيلات عالي به ويژه در شهرهاي باكو، گنجه، لنكران، نخجوان، علي بايراملي و سومقاييت فعاليت مي‌كنند. به علاوه، چند دانشگاه خصوصي نيز در باكو مشغول به فعاليت هستند، كه مهم‌ترين آنها شامل دانشگاه بين‌المللي آذربايجان، دانشگاه شرق، دانشگاه خزر، دانشگاه تفكّر و دانشگاه اسلامي قفقاز مي‌شوند.

 

كتاب‌خانه‌ها

در جمهوري آذربايجان كتاب‌خانه جايگاه ويژه‌اي دارد. در سال 1990 ميلادي، در 9،450 كتاب‌خانه اين كشور، در مجموع 42 ميليون نسخه كتاب نگهداري مي‌شده است. بزرگ‌ترين كتاب‌خانه جمهوري آذربايجان، كتاب‌خانه آخونداف است كه در سال 1923 ميلادي تاسيس شده و تعداد كتاب‌هاي آن بالغ بر ‌چهار ميليون ‌نسخه است. آمار سرانه كتاب براي هر نفر در اين كشور، شش نسخه كتاب است.
با اين همه، از آغاز فروپاشي اتحاد شوروي تاكنون نه تنها بر تعداد كتاب‌هاي موجود در كتاب‌خانه‌ها افزوده نشده، بلكه بسياري از كتاب‌هاي گرانبها نيز به تاراج رفته است. به رغم دگرگوني در شيوه كتاب‌داري در سال‌هاي اخير، هنوز اطلاعات دقيقي درباره تعداد كتاب‌ها در دست نيست و اسناد و كتاب‌هاي موجود، پاسخ‌گوي نيازهاي روز جامعه نيستند.

 

موزه‌ها

در جمهوري آذربايجان، 115 موزه از جمله پنج موزة تاريخ، دو موزه ادبيات، 57 موزه فرهنگ مردم، 25 موزه خاطره، شش موزه تاريخ انقلاب و دو موزه نقاشي وجود دارد. موزه‌هاي متنوع اين كشور، در سال‌هاي اخير از دستبرد سارقان آثار هنري در امان نمانده و بسياري از اشياء وآثار ارزش‌مند آنها به كشورهاي غربي منتقل شده است.


 

 

  Print    

 

 Back